PIEŚŃ FYKOLOGÓW
Starmachowskim obyczajem
kiedy tu się spotykamy
zawsze sobie przyjaciele
wszyscy razem zaśpiewamy
na serdecznych uczuć znak
zaśpiewamy tak:
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Gdy zechce ktoś rozdzielić nas
nie dajmy się
ci sami wciąż w radośći dniach i w doli złej
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Przyjaciół mieć to piękna rzecz
trzymajmy się
nich żaden fałsz nie mąci nam przyjaźni tej
umilknie pieśń, lecz słowa te
zostaną gdzieś na serca dnie
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Starmachowskim obyczajem uściskamy gospodarzy
nie wiadomo, kiedy znowu spotkać nam się tutaj zdarzy
lecz przyjaźni ciepły blask
nie zgaśnie w nas
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Gdy zechce ktoś rozdzielić nas
nie dajmy się
ci sami wciąż w radości dniach i w doli złej
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Przyjaciół mieć to piękna rzecz
trzymajmy się
niech żaden fałsz nie mąci nam przyjaźni tej
umilknie pieśń, lecz słowa te
zostaną dzieś na serca dnie
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Al-go-lo-gia, Fy-ko-lo-gia, al-go-lo-gy
Kochajmy się, kochajmy się, kochajmy się
Al-go-lo-gia, Fy-ko-lo-gia, al-go-lo-gy
Przyjaciół mieć to piękna rzecz
trzymajmy się
niech żaden fałsz nie mąci nam przyjaźni tej
umilknie pieśń, lecz słowa te
zostaną dzieś na serca dnie
Kochajmy się, algolodzy, kochajmy się
Z inicjatywy: Ś.P. Prof. Karola Starmacha, Ś.P. Prof. Iwo Wojciechowskiego, Prof. Lubomiry Burchardt Wybór pieśni: dr Waldemar Surosz – z repertuaru Zofii i Zbigniewa Framerów
Adaptacja tekstu: dr Jacek Sanecki
Maj 2006